۴-لالایی هی دخترم هی دخترم شاه پریو تالِ دو میـــات می ارزه کُـــل طریو
۵-دوش گُتن یه دختری وا چــرخ و دولِ آو کشی دِ چاه شیـــرین، بافه و کولِ
۶-ریسمون چـرخ دول تـــالِ دِ میش بی و گمونم ماینه هفت قوم و خویش بی
۷-گپ بویی، گِلــو بویی قطــــار به ونی هی چنو چی قـدم خیر دختر قـه نی
۸-لالایی هی دخترم هی دختر شـاه پریو تالِ دو میات می­ارزه کُـــل طـــریو
معنی:
۱-دختر گلم با تو هستم. تو چراغ خانه و امید دلم هستی
۲- ای دخترم کمتر ناز کن. مانند شکاری که از شکارگاه بیرون می ­آید، تو هم بیرون بیا
۳-سربندت مانند برگ گل رنگارنگ و زیباست. با وجود قطار پر از فشنگ میل به جنگ داری
۴-ای دخترم ای دختر شاه پریان تاری از موی تو به اندازه کل طرهان ارزش دارد
۵-دیشب گفتند که دختری با چرخ و دلو در حالی که از چاه آب بیرون می­کشید باری از خوشه­های گندم و جو بر روی دوش داشت.
۶-ریسمان چرخ دلو یک تار از مویش بود. به نظر می­رسد این دختر اقوام زیادی دارد.
۷-بزرگ شوی. مانند قدم خیر دختر قندی قلاوندی به جنگ بروی.
۸- ای دخترم ای دختر شاه پریان تاری از موی تو به اندازه کل طرهان ارزش دارد. (عسکری عالم، ۱۳۸۶: ۲۳).

۲۷-۲-۲) لالایی لکی ویژه دختران

۱-هی لا رُوله خوئه­کم مشکه و مالار دووه­کم
۲- میره و ملون و گووه­کم کُل ارّا دِتَ خوُوه­کم
۳- روله­ی روله­ی رولانِم دردت بکوئی اَر کُل گیانِم
۴- سخانَه­کم دُوی کِردی دِت خاصه­کم شُوی کِردی
۵- شُوی کردیه کُرّ سردار وِلات کل بین خَه وَر دار
۶- طرحُو یه دِت خو داشتی اِ نوم باوان گُل کاشتی
۷-هفت بار جیازی بردی هَه­سویرو راضی کِردی
معنی:
۱-ای فرزند خوبم. ای همه مال و داراییم.
۲- همه لوازم تزئینی­ام برای دختر خوب و نازنینم

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۳- فرزند عزیزم. عزیز جانم. دردت به جانم.
۴- استخوان­هایم درد گرفت. دختر خوبم ازدواج کرد.
۵- با پسر سردار ازدواج کرد، همه از این موضوع خبر دارند.
۶- طرهان یک دختر خوب داشت. آن هم تو بودی. تو که در میان این دودمان شایسته بودی.
۷- جهیزیه زیادی برده، و خانواده داماد را خوشحال کرده. (عسکری عالم، ۱۳۸۷: ۳۵۲).
۲-۲۸) پوشاک
لباس­های محلی و سنتی در هر منطقه نمادی از فرهنگ، و آداب و رسوم آن خطه است. «لرستان سرزمینی باستانی و دارای پیشینه­ی تاریخی کهنی در جهان است. سرزمینی که فرهنگی مستقل و غنی داشته و طبعاً از نظر پوشاک نیز با توجه به شرایط اقلیمی خود دارای پوششی مناسبِ روحیه مردم بوده ­است. لباس سنتی مردم لرستان یکی از زیبا ترین لباس­های بومی ایران است». (پارسا، ۱۳۸۸: ۵۳). این لباس که با فرهنگ مردم لر پیوند کهن و دیرینه دارد، دارای ویژگی­های خاصی است که بر اساس سن افراد طراحی و دوخت شده­است طوری که پوشاک زنان جوان لر از پارچه های الوان و رنگ­ها و طرح­های شاد، و با سربندهای زیبا و رنگی، و زنان مسن با پارچه­هایی به رنگ تیره و با طرح­های ساده­است. درطول تاریخ فرم و شکل کلی لباس­ها از حیث بلندی، گشادی و یک یا چند تکه بودن در بین لک زبانان، تغییر چندانی نیافتند و لباس­ها همان کلیات اولیه را در فرم حفظ کردند. به گونه ­ای که در موارد زیادی از فرم لباس­های امروزی نشانه­ های فراوانی از کلیت لباس­های نسل­های گذشته را می­توان مشاهده نمود. به طوری که فرم لباس مردان آمیخته­ای از شلوارهای بلند و گشاد، پیراهن­های بلند و کلاه نمدی یا دستاری بلند، و زنان لک نیز از لباس­هایی که معمولاً بلند و گشاد هستند، چون «کرمه چین» تن پوشی بلند و گشاد، «لچک» دستاری بلند و زیبا که زنان بر سر می­بندند، استفاده می­ کنند.
لباس محلی مردم لرستان عبارتند از:

۲۸-۱) لباس زنان لرستانی

۲۸-۱-۱)عرخچن

پوششی از جنس چیت و یا مخمل، که آستری پنبه­ای دارد. برای نگه داشتن سربند، آن را زیر سربند، بر روی سر می­گذارند. کلگی آن تخت، و دایره­ای به قطر حدود ۱۰سانتی­متر است. در لبه­ی آن بندی به بلندی۳۰ سانتی­متر قرار دارد که با دکمه به لبه دیگر وصل می­ شود. به این بند که در زیر چانه قرار دارد، «ژیر زنق» می­گویند. گاهی آن را روی سربند بر می­گردانند. زنان جوان نوار و منجوق­های تزئینی بر روی آن بند می­دوزند.
«عرخچن= نوعی کلاه نخی نرم و نازک است که زنان لر بر سر می­گذارند و سربند روی آن می­بندند». (عسکری عالم، ۱۳۸۷: ۲۶).

۲۸-۱-۲) بون سرونی

زنان لر و لک زبان برای تزئین سربند خود سکه­های دوره­ های گذشته را که به حلقه­هایی وصل هستند، بر بالای سربند، جلوی پیشانی آویزان می­ کنند. «بون سرونی» را معمولاً در جشن­ها می­پوشند و جلوه­ای خاص به زنان این منطقه می­دهد.
بون سرونی نوعی تزیین سرون است. تعدادی سکه را که قبلا حلقه هایی به آن وصل کرده اند به نخی آویزان می کنند که در مراسم شادی و مهمانی در قسمت بالای پیشانی روی سربند می بندند. (پهلوان، ۱۳۹۳: ۹۴).

۲۸-۱-۳) بون زلفی

در بعضی از طوایف بون زلفی را لالرزانه هم می­گویند. لالرزانه یا بون زلفی فلزی تخت از جنس نقره که شبیه گوشواره­های امروزی است، روی سربند بر بالای گوش به سربند وصل می­ کنند که باعث زیبایی سربند می­ شود.
تصویر ۹ لباس زنان لک زبان

۲۸-۱-۴) سرون

سرون (سربند) زنان لک و لر انواع مختلف دارند که عبارتند از:
۲۸-۱-۴-۱) گلونی پارچه­ای است چهار گوش، از جنس ابریشم که زنان بر روی سر می­بندند و تا ناحیه پشت گردن را می­پوشاند. دنباله آن پشت سر آویزان می­ شود و با روش­های خاصی گره می­زنند. ابعاد مختلفی دارد. خیلی از اوقات چهار سربند کوچک را به هم می­دوزند تا سربند بزرگ تری به دست آید. بزرگی سربند تحت تأثیر موقعیت اجتماعی و سن قرار می­گیرد. رنگ سربند و نوع آن در مناطق مختلف متفاوت است. گاهی سربندها را با ۲یا ۳رنگ کنار هم دوخته، و استفاده می­ کنند. گاهی اوقات مردان هم از گلونی به عنوان سربند استفاده می­ کنند و آن را دور کلاه نمدی می­پیچند و بر سر می­گذارند..
«گلونی: سربندی است که عموماً زنان لر و گاه مردان لر بر سر می­بندند. این ابریشمین، که چون رنگین کمان پر از رنگ در جای جای زندگی قوم لر دارای چند پیشه است. گاه بر دخترکان لر، بسان چهره شان گلگون می­نماید و گاه بر سر نوعروسان، و گاه در دست رقصندگان، جنبان و بر سر زنان بر رشادتشان می­افزاید و بر سر مردان جنگجو بر دلاوریشان. گلونی هنگام ماتم نیز حضور دارد. بر دوش زنان نشان سوگواری است و گاه «ترم» آن اسب چوبین آخرین سفر را تزئین می­ کند و گاه اسب «کتل» را». (بیرانوند، ۱۳۹۰: ۴۵).
۲۸-۱-۴-۲) هِراتی سریندی ابریشمی است که زنان لر از آن به عنوان سربند استفاده می­ کنند. هراتی رنگ­های تیره­ای دارد که زنان میان سال آن را می­پوشند. طول و عرض هراتی از یک تا یک و نیم متر است. هراتی از آن جهت به این نام معروف شده است که از شهر هرات که در گذشته جزیی از خاک ایران بوده است، به شهرهای منطقه وارد شده است.