- منابع ردیف دوم که به واسطه آن، برخی مقاله ها و کتاب‌های دیده نشده، معرفی شده است دارای اشتباهات و کاستی‌های بسیاری است و به طور کامل ازچهارچوب شیوه‌های علمی کتاب شناسی خارج است و چه بسا این اشتباهات در نام نویسنده و اثر هم به‌چشم می‌خورد. و به دلیل نبود منبعی معتبر درباره معرفی مستند این نام‌ها، سال‌ها این نام‌ها به اشتباه تکرار می‌شود.
- بسیاری از مجلات فرسوده شده‌اند و دیگر امکان استفاده از این سرمایه‌های ارزنده نیست.
- مجلات برون مرزی که به زبان فارسی نوشته شده‌اند، در مراکز معتبر داخل کشور به گونه بسیار ناقص وجود دارد.
- دانشگاه‌ها هنوز خود را موظف نداسته‌اند که پایان‌نامه‌های خود را به مرکز اطلاعات علمی معرفی کنند.
۸ـ پیشنهادها:
- دادن آزادی عمل به پژوهنده در عرصه استفاده از مراکز گوناگون علمی و تحقیقی چه در ورود به این مراکز و چه استفاده مستقیم از مخزن بسته.
- هر کتابخانه‌ای خود را موظف بداند تا ارتباط مشترکی با سایر کتابخانه‌ها از طریق شبکه اینترنت داشته باشد.
- از این پس کلیه کتاب شناسی‌ها ملزم به نگارش علمی مواد معرفی شده باشند. و این نشانه احترام به دانش کتابداری، در راستای علم اطلاع‌رسانی است.
- مراکز معتبر اسناد و مدارک مجلات موجود در خود را تکمیل کنند. قسمتی از این کار در داخل کشور و با برقراری ارتباط با سایر مراکز دانشگاهی و کتابخانه‌های موجود، حتی با گرفتن میکروفیلم و زیراکس از اصل مجله امکان‌پذیر است.
- تهیه میکروفیلم از برخی مجلات فرسوده یا مجلاتی که محدودیت استفاده از برخی مطالب آن وجود دارد؛ بسیار ضروری به نظر می‌رسد.
- ملزم کردن دانشگاه‌ها و دانشجویان در معرفی پایان‌نامه خود به مرکز اطلاعات علمی، به جهت اهمیتی که این بخش از منابع دارد.
- ایجاد یک کتابخانه اختصاصی دستور زبان فارسی در دانشکده‌های معتبر زبان و ادبیات فارسی کشور که کلیه مقالات درج شده در مجله‌ها و روزنامه‌ها و اینترنت و کتاب‌های موجود در زمینه دستور و هرگونه فعالیت انجام شده را به طور کامل در خود جای داده باشد.
۸ . ایجاد یک سایت مستقل به نام دستور زبان فارسی می‌تواند در سرنوشت دستور زبان فارسی مؤثر باشد.
-
-
- گردآورندگان فهرست مستند مشاهیر و مؤلفان، سعی کنند نام نویسندگانی را که در عرصه نویسندگی ـ چه مقاله‌نویسی و چه در نوشتن کتاب ـ حتی برای یک‌بار ظاهر شوند؛ در این فهرست بگنجانند و آخرین تغییراتی را که در نام‌ها رخ می‌دهد؛ بنگارند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
-
فهرست منابع و مآخذ
الف ـ کتاب‌ها:
۱ـ فهرست کتاب‌های فارسی چاپی از آغاز تا آخر سال ۱۳۴۵ بر اساس فهرست خانبابا مشار و فهارس انجمن کتاب. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۲، ج۲.
۲ ـ آذرنگ، عبدالحسین. فرهنگ اصطلاحات دکومانتاسیون. تهران: مرکز اطلاعات علمی، ۱۳۵۹.
۳ـ آرین‌پور، یحیی. از صبا تا نیما. ج ۱: بازگشت * بیداری. تهران: زوار، ۱۳۷۵.
۴ـ اچیسون، جین. زبان شناسی همگانی. ترجمه حسین وثوقی. [ویرایش ۲]. تهران: علوی، ۱۳۷۰.
۵ـ افشار، ایرج. فهرست مقالات فارسی در زمینه تحقیقات ایرانی. ج ۴: ۱۳۵۱ـ۱۳۶۰. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۹.
۶ـ انوار، پروین (استعلامی). مأخذشناسی و استفاده از کتابخانه. ویرایش ۴. تهران: زوار، ۱۳۷۵.
۷ـ انوشه، حسن، ویرایشگر. فرهنگنامه ادبی فارسی، دانشنامه ادب فارسی، ج ۲: فرهنگنامه ادبی فارسی (گزیده اصطلاحات، مضامین و موضوعات ادبی). تهران: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۶.
۸ ـ باطنی، محمدرضا. نگاهی تازه به دستور زبان. [بی‌جا]: آگاه، [بی‌تا].
۹ـ باقری، مهری. مقدمات زبان شناسی. ویرایش ۲. تبریز: دانشگاه تبریز، ۱۳۷۱.
۱۰ـ برومند، فیروزه. راهنمای تدوین کتاب شناسی. [تهران]: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان مدارک، ۱۳۶۸.
۱۱ـ برهان، حسین بن خلف [برهان تبریزی]. برهان قاطع. به اهتمام محمد معین. تهران: ابن سینا، ۱۳۴۲، ج ۲.
۱۲ـ تراکس، دیونوس. فن دستور. ترجمه کوروش صفوی. تهران: هرمس، ۱۳۷۷.
۱۳ـ تسبیحی، غلام‌‍‌حسین. نگرشی جامع بر جهان کتاب شناسی‌های ایران. تبریز: نیما، ۱۳۶۵.
۱۴ـ جمال‌الدین انجو، حسین بن فخرالدین حسین. فرهنگ جهانگیری. ویراسته رحیم عفیفی. مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۵۱، ج ۱.
۱۵ـ حری، عباس. آیین گزارش‌نویسی. تهران: دبیرخانه هیأت امنای کتابخانه‌های عمومی کشور، ۱۳۷۱.
۱۶ـ ــــــ . آیین نگارش علمی. تهران: دبیرخانه هیأت امنای کتابخانه‌های عمومی کشور، ۱۳۷۸.
۱۷ـ ــــــ . مراجع و بهره‌گیری از آنها. تهران: مرکز اسناد فرهنگی آسیا، ۱۳۵۶.
۱۸ـ حسن لاریجانی، حجت‌الله. مرجع شناسی عمومی. ویراستار محمد کاظم بهنیا، شهرام رجب‌زاده. تهران: آن، ۱۳۸۱.
۱۹ـ حسین، محمد بشیر. فهرست مخطوطات شیرانی. لاهور: اداره مخطوطات پاکستان و دانشگاه پنجاب، ۱۹۷۵ م، ج ۳.
۲۰ـ خطیب رهبر، خلیل. دستور زبان فارسی برای پژوهش دانشجویان و ادب‌دوستان در آثار شاعران و نویسندگان بزرگ ایران. تهران: مهتاب، ۱۳۸۱.
۲۱ـ خیام‌پور، عبدالرسول. دستور زبان فارسی. تبریز: کتابفروشی تهران، ۱۳۵۲.
۲۲ـ دایی جواد، محمد رضا. دستور زبان فارسی و راهنمای تجزیه و ترکیب. اصفهان: کتابفروشی مشعل، ۱۳۴۴.
۲۳ـ الزینیمی، محمدبن حکیم. منهاج الطلب کهن‌ترین دستور زبان فارسی. به کوشش محمد جواد شریعت. اصفهان: مشعل، ۱۳۶۰.
۲۴ـ ساغروانیان، جلیل. فرهنگ اصطلاحات زبان شناسی موضوعی ـ توصیفی. مشهد: نشر نما، ۱۳۶۹.
۲۵ـ سروری، محمد قاسم بن حاجی محمد [سروری کاشانی]. مجمع الفرس. به کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: علی اکبر علمی، ۱۳۴۰، ج ۲.
۲۶ـ سلطانی، پوری؛ راستین، فروردین. اصطلاح‌نامه کتابدرای فارسی به انگلیسی، انگلیسی به فارسی. ویرایش ۲. تهران: کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۲.
۲۷ـ ـــــــ . دانشنامه کتابداری و اطلاع‌رسانی. تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۷۹.
۲۸ـ شاد، محمد پادشاه. فرهنگ آنندراج. تهران: کتابفروشی خیام، ۱۳۳۶، ج۳.
۲۹ـ صدر حاج سیدجوادی، حسن [کمال حاج سید جوادی]. دستور زبان فارسی در شبه قاره هند. تهران: روزگار، ۱۳۸۰.
۳۰ـ صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران، ج ۱: خلاصه جلد اول و دوم تاریخ ادبیات در ایران. تهران: ققنوس، ۱۳۷۴.
۳۱ـ صفوی، کوروش. درآمدی بر زبان شناسی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰.
